De Fransman David Brossier is muzikant, componist en arrangeur, hij interpreteert de muziek uit de Balkan en het Midden Oosten op zijn eigen manier. Hij ontwikkelde al op jonge leeftijd een interesse in traditionele muziek uit Oost Europa, vanaf zijn 18de reisde hij al door Roemenië om muzikanten te ontmoeten op dorpsfeesten, bruiloften en festivals. Hij werkte samen met traditionele musici als Georgel Stan, het orkest Ion Albesteanu, Shukar fanfare e.v.a. Later breidde zijn interesse zich uit tot de muziek uit Griekenland, Turkije, Bulgarije en ook de klezmer muziek.

David bespeelt een “viola d’amor”, een viool met 5 snaren die speciaal voor hem is gemaakt door André Sakellarides, het geluid heeft een heel specifiek karakter dat varieert van altklanken tot brommende geluiden. Brossier speelt met “Cok Malko”, het duo “Brossier- Senten en “Bat ! Bat! Bat!”. In 2015 werd het Quintet Bumbac (bumbac, Roemeens voor katoen) opgericht met behalve David Brossier, Ariane Cohen-Adad op altviool, Christian Fromentin op viool, Léonore Grollemund op cello en Anita Pardo op contrabas. Een klassiek kwintet dus, met uitzondering van de viola d’amor van Brossier.

Ondanks dat alle muziek is gecomponeerd door Brossier, klinkt het alsof het authentieke nummers zijn uit het Balkan gebied. Soms vrolijk snel, dan weer langzaam en weemoedig, er staan 16 nummers op dit album, met een lengte variërend tussen de 1:22 en 6:18 minuten, veel afwisseling dus, hetgeen ervoor zorgt dat de verveling niet snel kan toeslaan. Het langste nummer met de onuitspreekbare naam “Cercei-Bulgareasca haiduceasca” is tevens de minst geslaagde compositie, het ritme blijft steeds hetzelfde gelijk een metronoom en de strijkers klinken af en toe alsof er een boom wordt omgezaagd, hier zijn we wel ver verwijderd van de “klassieke” Balkan klanken, snel naar een volgend nummer dus.

Gelukkig is “Sabah Taksim” van een ander kaliber met zijn melancholische klankbeeld. Een knap in elkaar gesleuteld album waarbij ik toch iets mis, af en toe een vocale bijdrage had kunnen helpen maar ook blijft dit misschien wel te vakkundige strijkwintet wel keurig binnen de lijntjes, ik mis de uitbundigheid van de echte balkanklanken en ook de swing van de klezmer.

Jan van Leersum.